• Κατανάλωση αποβουτυρωμένων προϊόντων (γάλα ή γιαούρτι περιεκτικότητας μικρότερης από 2% σε λιπαρά) για άτομα ηλικίας άνω των δύο ετών.

• 5 μερίδες φρούτων και άφθονη χρήση λαχανικών ημερησίως.

• Συχνή κατανάλωση οσπρίων και δημητριακών, ιδίως από αναποφλοίωτα προϊόντα που είναι πλούσια σε ίνες. Σύμφωνα με τις σύγχρονες συστάσεις τα όσπρια πρέπει να καταναλώνονται 2 φορές εβδομαδιαίως.

• Χρήση ελαιολάδου αντί για σπορέλαια, φρέσκο βούτυρο ή σκληρές μαργαρίνες.

• Ψάρι δύο φορές εβδομαδιαίως.

• Κόκκινο κρέας μία φορά εβδομαδιαίως.

• Κοτόπουλο δύο φορές εβδομαδιαίως.

• Περιορισμός των απλών υδατανθράκων, όπως της ζάχαρης. 6 ισοδυναμα τροφων

• Ο σωστός καταμερισμός των θρεπτικών συστατικών (υδατάνθρακες, πρωτεΐνες, λίπη) στα γεύματα της ημέρας είναι απαραίτητος, ειδικότερα για τα τρόφιμα που είναι πηγές υδατανθράκων.

• Συνδυασμός της διατροφής με συστηματική και καθημερινή άσκηση (όταν αυτό είναι εφικτό).

• Αποφυγή κατανάλωσης των «διαβητικών» προ ϊ όντων της αγοράς.

• Αποφυγή κατανάλωσης τροφών με γλυκοτοξίνες (ΑGEs).

 

Έχει σημασία ο τρόπος μαγειρέματος της τροφής;

Έχει μεγάλη σημασία ο τρόπος μαγειρέματος της τροφής, δεδομένου ότι είναι πιο υγιεινό να τρώμε βραστά φαγητά ή παρασκευασμένα στον ατμό ή ψητά που ωστόσο δεν θα έχουν ψηθεί υπερβολικά και όχι τηγανητά. Τα τηγανητά φαγητά έχουν πολλές γλυκοτοξίνες, ουσίες δηλαδή που συμβάλλουν στην εξέλιξη των επιπλοκών του σακχαρώδους διαβήτη. Επιπλέον οι τηγανητές τροφές απορροφούν πολύ λίπος γεγονός το οποίο επηρεάζει το μεταγευματικό σάκχαρο ακόμα και ώρες μετά την κατανάλωση της τροφής. Θα πρέπει ακόμα να έχουμε υπ’ όψιν ότι τα πολυακόρεστα λίπη (αραβοσιτέλαιο κ.λπ.) οξειδώνονται άμεσα μετά την πρώτη φορά χρησιμοποίησής τους, σε αντίθεση με το ελαιόλαδο, το οποίο οξειδώνεται μετά από 10 φορές χρήσης. Αυτό ωστόσο δεν εμποδίζει πολλούς επαγγελματίες να χρησιμοποιούν επανειλημμένα τα πολυ- ακόρεστα λίπη, γιατί το ελαιόλαδο είναι ακριβό.

Επομένως, απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή, ώστε να αποφεύγεται η καθημερινή κατανάλωση μικρογευμάτων που είναι παρασκευασμένα με πολυακόρεστα οξειδωμένα λίπη και είναι πλούσια σε γλυκοτοξίνες. Ποια είναι η μονάδα μέτρησης των υδατανθράκων της τροφής; Για να υπάρχει κοινός πόλος επικοινωνίας θεωρούμε ότι η συγκεκριμένη μονάδα είναι το ισοδύναμο των υδατανθράκων. Ορίζουμε ως ένα ισοδύναμο την ποσότητα της τροφής που περιέχει 15 γραμμάρια υδατανθράκων. Πώς θα υπολογίσουμε τη δόση της ινσουλίνης του γεύματος με τη μέθοδο των υδατανθράκων; Στο παράδειγμα αυτό θα θεωρήσουμε ότι ένα άτομο με ΣΔ πρόκειται να καταναλώσει ένα πρωινό γεύμα που αποτελείται από π.χ.: 1. Ένα ποτήρι γάλα 240 ml ελαφρύ 1,5% 2. 45 γρ νιφάδες ολικής άλεσης σιταριού - ρυζιού 3. Ένα ποτήρι χυμό πορτοκαλιού 250 ml. Το πρωινό του σάκχαρο είναι 150 mg/dL. Ας θεωρήσουμε ότι η πληροφορία που έχει από τον θεράποντα ιατρό του είναι ότι για κάθε ισοδύναμο υδατανθράκων (15 γρ) χρειάζεται 1,5 μονάδα ινσουλίνης, ενώ η ευαισθησία του στην ινσουλίνη είναι 40. Ως ευαισθησία στην ινσουλίνη ορίζεται το πόσο κατεβάζει το σάκχαρο μία μονάδα ινσουλίνης, δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση η μία μονάδα ινσουλίνης κατεβάζει το σάκχαρο στο συγκεκριμένο άτομο κατά 40 mg/dL. Σημειωτέον ότι οι παραπάνω εν- δεικτικοί αριθμοί εξατομικεύονται σε κάθε άτομο με διαβήτη.